Üzgünüz değil mi?

Selamlaaarrr sevgileeerr..

uzunca bir süredir yine yoktum ama keyfi değildi,  yaklaşık 6 aydır kendiminki de dahil olmak üzere hiçbir blogspot uzantılı siteye giriş yapamadım. Dolayısıyla güncelleme yapamadığım gibi sizleri de ziyaret edemedim. En sonunda bu sorun nasıl çözüldü?? Laptop değiştirince:))

Bu altı ayda pek çok şey oldu, iyi veya kötü. Değişik değişik pek çok şeyle de oynadım..Sanıyorum şu lanet kaos ortamı değişince, huzurumuza erdiğimizde ben de normale dönüp yeni yayın yapmanın keyfini çıkarabilirim. Ama şimdilik çok zor görünüyor.

Twitter ve facebook hesabımda sürüyle yayın bildirim var, kendi yaptıgımı sizlere de tavsiye ediyorum. Lütfen tek tek bakın, izleyin inceleyin.. tam durulma noktasına gelmişken anlamsız montajlamalarla, yıllanmış ispanyol resimleriyle kafamızı bulandırıp provake etmeye uğrasıyorlar... Klasik olacak ama hepimizi sağduyuya davet ediyorum.. Ben üşenmiyorum arkadaşlar, tek tek izliyorum inceliyorum.. inandıklarımı ve çoook güvenilir kaynakları duyuruyorum..Yaralananlar yakınlarımız, kardeşlerimiz.. Her şey tez zamanda düzene girer umarım ve bu yorucu üzücü süreci herkes en az hasarla atlatır.

Son bişey soylemek istiyorum.. bana gelen yorumlara cevaben: Hayır, kafayı hayvanlarla bozmadım ama birilerinin onları da düsünmesi gerekiyor. Resmen bu gaz bombardımanı onlar için toplu katliam:((

Kısıtlı bir sürede yazdıgım ve uzun süredir sadece İngilizce karakterler kullandıgım için noktalı harflerde sıkıntı olabilir, bu seferlik affola olur mu?:)

Çook özledim herkesi.. Çok da öptüüm..

Örgü Günleri Başlasıııınn..

    Bursa'ya döndüm.. Çok yorucu bir sezon geçti, tek başımaydım. Malesef olabildiğince yorucuydu. Tam sezon başı hazırlıklarımı, tadilatlarımı bitirip açış hazırlıklarına başladığım sırada annem, nonocum ağır bir kalp krizi geçirdi, stent takıldı. Ağır ve zor bir süreçti. Malum sezonluk yerlerde sağlık büyük sıkıntı. Dolayısıyla başka bir şehir ve hastanede kaldık uzunca bi süre. Çok şükür şu an iyi ama beynim zöngürdedi, ölüyorum sandım. Annemsiz kalacağım diye uykular uyuyamadım.
  
   Annemi yormamak adına sezonu mayıs yerine temmuzda açtım. Sağolsun bütün müsterilerim, eski yeni farketmeden, çok sabırlı ve anlayışlılardı. Oldukça da yoğundu bu sene restaurant. Ama tek başıma da olsa yetiştim:))) Valla ukalalık değil, eşşekler gibi koşturdum, gecede  belki 3-5 saat anca uyudum ama yetiştirdim. Gerçi sağolsun tüm ailem destek verdi, mutfağa ek 4 eleman alındı ama yemeğe kimsenin elini sürdüremediğim için sadece hazırlık aşamasında yardım alabildim..

   Ekim başı işi yavaşlatıp bayram sonunda da tamamen kapattık restaurantı. Bursa'ya döndüm, evi temizlettim veeeeee ÖRGÜLERİME OTURDUUUM!! Allahım kesin manyağım biliyorum ama çok özlemişim örmeyi. Tabi bu arada yemek falan asla ama asla yapmıyorum. Kayınvalidemin yaptıklarından, dışarıdan ya da olmadı kalvaltılıklarla idare ediyoruz:)) Toca şimdilik anlayışlı, Üç aylık bir dinlenme süresi verdi ama süre bitiminde nolur bilemem:))

   Çok ara verip çok özlemişim yaptıklarınızı, yavaş yavaş takibe başladım, görüşürüz.Muuuaaahhhh!!

Gizli ve sinsi..

   Biliyorum çok çok ihmal ettim, mahçup durumdayım. Arayan soran, mesaj atan, merak eden, kızan arkadaşlarıma karşı sorumsuzca davrandım. Ama haklı sebeplerim vardı... Gerçek... Olmalı yani.. Olmuştur.. Sanırım vardır...Hayır, bahane bulmak için zaman kazanmaya çalışmıyorum, nereden çıktı ki?!?! :) Kabul ediyorum tamam, çok pis tembellik çöktü, rehavet oturdu hatta yattı üzerime.Yazamadım bişey..

   Aslında bütün kış boş durmadım. Yaptım bol bol. Örgüler yaptım, yemekler yaptım, puzzlelar yaptım, gezmeler yaptım, bissürü şey yaptım. Evde dersler verdim, günlere gittim :)) Bloglarda her zaman takipteydim sizleri ama ses vermedim. sinsi sinsi okudum, gördüklerimi evde gizli gizli yaptım. Gizli ve sinsi çünkü ses çıkarmaya hiç halim yoktu. Umarım yavaş yavaş çektiğim fotoları yayınlamaya başlarım.

   Amma velakin dostlarım sizleri hep takipteydim, takdir ettim ve özledim.Sırayla tek tek dolaşmaya başlıyorum ancak bu sefer ses vererek..

   Sağlıcakla kalın..

şipirdek çitirdekkk..

   Durduramıyorum kendimi, elimden alınması lazım. Hani nasılsa yorgunum çok çok çalıştım evdeyim bahanelerim var ya, kendime zorla çekirdek aldırdım ve ben duramıyorum...!!!! Bir yanda örgü örüyorum deli danalar gibi (ki bi ara hepsinin resimlerini koyacağım), bir yandan kendimi çekirdek yemekten alamıyorum. Nasıl oluyor bilemiyorum ama ikisini bir arada yapabilme zevzekliğine sahibim.

  Neyse geyiğe sardırmadan özet geçiyorum neden uzun süre yok olduğumla ilgili. Zaten sevgili Sitare'nin deşifre (!) ettiği gibi (ben yol açtım hakkını yememem lazım) yazları sezonum var, restaurantçıyım. Çok çok yoğun geçirdik, düğün organizasyonları vs. vardı, sağlam yoruldum. Ancak sezonum kötü başladı. 21 haziranda hayatım, ruhum, canım, kuzum Çakıl'ımı kaybettim. 14 yaşındaydı ama civa gibiydi. Çok zor çok. Tabi bu sevgiyi bilmeyene anlatmamın anlamı yok. Yüzüme boş boş bakıyorlar. Neyse öyle böyle sezonu atlattık. Tam dönüş hazırlığındaydım ki sevgili anneannemi kaybettiğimiz haberi geldi. Ankara'ya gittim ama asıl zor olanı annemdi:(( İnsan ne kadar kendini hazırlasa da çok zor, bu kadar diyorum sadece bu kadar. Sonrasında cenazemizden dolayı ertelemek durumunda kaldığım ameliyatı oldum. Önemli bişey değildi. Göğsümden ufak bir operasyon, küçük bir kist müdahalesi. Dikişlerim de alındı, iyiyim bayağı. Düzeldiğim için de eşyaları toparlayıp Bursa'ya dönüş yaptım.

  Geri dönüş oldukça zordu benim için, hem ailemi orada bırakıyor olmak hem 15 koli, bir sandık getirip evde yerleştirecek yer bulmak bayağı zorladı beni. Anca anca kendime geliyorum. Ama çok şükür iyiyim artık. Bol bol yazarım :))

  Gitmeden yazdan kalma bir keyif karesi paylaşıyorum sizlerle. Çok belli olmasa da perdenin arasına sıkışıp kalan zevzek bir Lokum var:)) Kendisi 8 kedimden bir tanesi, yaz sıcağında yer yapmış kendine:)

   Sevgiler..

Hayata dönüş..

   Şeker blogger arkadaşlarım, uzun zaman yazamadım. Kendimi pek toparlayamadım. Yok oldum. Ama yorumlarınız için teşekkür ediyorum yalnız bırakmamışsınız beni. Ammaa özellikle mailleriyle beni arayıp soran herkese, yorumcular dahil, çok çok çok minnettarım. Teşekkür ederim. Kendime gelip yazıp anlatacağım. Kafamın ağrısı yeni yeni geçiyor.

  Sevgiler...

gitti..

 Hani hastaydı ya, hani acı çekmesindi ya, hani zaten yaşlıydı ya... hani bu cümleler hep gerzekçe ve teselli edemiyor ya.. Bitti sonunda. Gitti sonunda.

 Anneannem, ananem, Nanem gitti..

reklam kokan hareketler bunlarrr

   Hihihehehe mutlu oldum, duyurayım siz de lütfen benimle mutlu olun. YEMEK ZEVKİ dergisinin ağustos sayısında tanıtımımız yapılmış, güzel de çıkmış:)) Elinde dergi olanlar lütfen baksınlar lütfeeennn, olmayanlar için ben yükleyeceğim önümüzdeki günlerde zaten.

   Haa bu arada azıcık açıklama; mekan "YELDEĞİRMENİNDEKİ LEZZET" olarak çıkmış, keçi peynirli patlıcan tarifim yayınlanmış.

   Öperim hepinizi...

Ses veriyorum sesss sess..

Evet ayarlar düzelmiş; herkesi, her şeyi okuyorum yazabiliyorum ama ZAMAN YOK!!

Sezon açıldı, ben deliler gibi çalışıyorum , Bursa'da değil Datça'dayım; koş koş koş yapıyorum ama Allah kısmet ederse bayramdan sonra rahatlayıp yazmaya başlayacağım.

Aslında geceleri hepinizi okuyorum, özellikle baktığım 25 kadar blog var, sahiplerine hastayım ama o kadar yorgun oluyorum ki yorum yazamıyorum. Söz, sezon sonu kendimi affettireceğim.

Herkesleri öptüm kokladım bi daha öptüm. Unutmayın beni:)

n'oluyor?

Tam iki haftadır yazı yazmaya çalışıyorum, yoruma cevap yazmaya çalışıyorum olmuyor, kumanda panleim de kayboluyor, nassı yanee?